معرفی
نگاهی بر ایکو تارا
ورژن ایرانیزه پژو 301
تارا جدیدترین زاییده یک قرارداد منتفی شده میان ایران خودرو و پژو فرانسه است. خودرویی که در خروج دوباره فرانسوی‌ها در پس تحریم‌ها، حالا جای پژو 301 ایکاپ را گرفت تا بر همان پلتفرم اما با نام فنی K132 روانه خط تولید ایران خودرو شود. پلتفرم تارا دقیقا بر اساس پلتفرم پژو 301 (پلتفرم FP1) بنا شده است. اگرچه این پلتفرم احتمالا از سوی ایران خودرو دستخوش تغییرات جزئی شده و از سایر پلتفرم‌های قدیمی این شرکت به مراتب جدیدتر است، اما زیر پوسته نمای خارجی این محصول جدید، دنیایی از تاریخ نهفته است.
طراحی خارجی تارا
تارا در ظاهر بسیار متمایز جلوه می‌کند اما این سبک طراحی برای دهه 2020، همچنان در برابر رقبای قدرتمند چینی امروزی، از مد افتاده و قدیمی است. همانطور که طراحی دنا به عنوان یک محصول جدید به دوران تولید خود تعلق نداشت، تارا نیز شاید یک دهه دیرتر از آنچه که باید روانه بازار کشور شده است. در نتیجه شاید تنها بتوان آن را متمایز و جدید توصیف کرد.
نمای جلو تارا برش نوینی در طراحی چراغ‌های جلو و شکست تندی در گوشه زیرسپرها را به همراه دارد که با جلوپنجره دارای شکاف‌های عرضی ساده تکمیل می‌شود. این نما انسجام طراحی خاصی به همراه ندارد و خطوط و زوایای به کار رفته در آن الزاما با هیچ یک از دیگر قسمت‌های بدنه همسان و هم‌راستا نیست. 
گلگیرهای جلو در نمای جانبی خودرو و در ترکیب با کاپوت برجسته، بسیار بلند به نظر می‌رسند که این مهم بر کوچک بودن ابعاد رینگ‌های 15 اینچی (16 اینچی در نسخه اتوماتیک) تارا می‌افزاید. نمای جانبی درها، یک خط شکسته نامشخص را شامل می‌شود که اگرچه بیننده را اندکی به یاد خط جانبی کیا سراتو می‌اندازد، اما از جای نامشخصی در پشت چرخ جلو آغاز و همان اندازه نامشخص در جلو چرخ عقب پایان می‌یابد. با این حال حداقل از سادگی بیش از حد نمای جانبی خودرو می‌کاهد.
نمای پشت تارا شاید یکی از جدیدترین اقدامات طراحی در صنعت خودرو کشور را به همراه داشته باشد. چراغ‌های پیوسته عقب که به نوعی در بازار جهانی و مخصوصا در میان محصولات چینی به یک ترند مشترک بدل شده است، حالا در قسمت عقب تارا دیده می‌شود. چراغ پیوسته‌ای که انسجام مناسبی به سبک طراحی جلو خودرو دارد و با طراحی خرپایی تزئین شده است، اما همانند سایر محصولات دیگر ایکو که به نورپردازی LED مجهز هستند، چراغ‌های عقب تارا نیز در تاریکی شب چشمان راننده‌های پشت سر را آزار میدهد. ضمناً در بخش ظاهری از ترئینات کرومی بسیار کمی استفاده شده که نشان میدهد طراحان بیشتر از اینکه به فکر خصلت‌های لوکس ماشین باشند، روی جنبه اسپرت "البته با چاشنی اکونومی" تاکید داشته‌اند.
طراحی داخلی تارا
نمای داخلی تارا با تریم دو رنگ داخلی (در نسخه دستی) و ترکیب پارچه و چرم با دوخت بخیه سفید در نسخه اتوماتیک، تلاش دارد تا کیفیتی یک سر و گردن بالاتر از سایر محصولات تولیدی برند ایکو را ارائه دهد. تارا با ابعاد 4519×1953×1466 و فاصله محوری 2652 میلیمتر، به وضوح از خانواده 206 (و 207i) صندوقدار جادارتر شده و برخلاف آنها میتواند رفاه حال سرنشینان پشتی را نیز به خوبی مهیا سازد. البته روی کاغذ همچنان اندکی کوچک‌تر از دنا است ولی هنگامی که داخل هر دو خودرو بنشینید متوجه خواهید شد بدلیل مدیریت بهتر فضا (مثلاً استفاده از داشبورد جمع و جورتر) اتاقش مقداری دلبازتر از آب درآمده و این مورد در ترکیب با ظرفیت قابل توجه 640 لیتری صندوق عقب، نوید تناسب برای سفرهای بین شهری را میدهد. 
بزرگ‌ترین فضای صندوق در محصولات صنعت خودرو کشور با 500 لیتر فضای مفید، مربوط به سمند و تندر 90 بود. حالا تارا با این حجم قابل توجه از فضای صندوق عقب، استاندارد جدیدی را در بین سدان‌های ملی بازار خودرو کشور به راه انداخته است.
با این حال دید به اطراف از فضای داخل خودرو برای سرنشینان بسیار خوب، آینه‌های جانبی خودرو بزرگ و دارای میدان دید قابل قبول و فضای محفظه داشبورد آن نیز قابل توجه است. به صورت کلی تارا یک محصول باکیفیت‌تر از هر آن چیزی است که تا کنون از ایکو دیده‌ایم اما این حرف به معنی آن نیست که قطعات داخلی تارا از متریال خاص و باکیفیت تولید شده است. این خودرو همچنان استفاده قابل توجه و گسترده‌ای از پلاستیک خشک دارد ولی کیفیت مونتاژ و تولید این قطعات پلاستیکی به مراتب از محصولات مشابهی چون پارس و دنا بیشتر است. اما صدایی که از زیرآرنجی در نسخه اتوماتیک حاصل می‌شود، همواره به شما یادآوری می‌کند که تارا یک سدان ساب کامپکت اقتصادی است.
جایگیری ادوات کنترلی نظیر بالابر شیشه‌ها و تنظیم آینه‌ها یکی دیگر از معضلات تارا است که به شکل واضحی در مسیر کاهش هزینه‌های تولید انجام گرفته است. این دقیقا همان سیاست فرانسوی است که مخصوصا در محصولات تولیدی بلوک شرقی اروپا در حجم بیشتری یافت می‌شود. رفتار اقتصادی در سایر بخش‌های تارا، نظیر دوربین دنده عقب بی‌کیفیت (در نسخه اتوماتیک)، قطعات دارای کیفیت نامناسب بر روی داشبورد، عدم وجود زیرآرنجی در ردیف عقب و عدم استفاده از کلید انحصاری برای خاموش و روشن کردن سیستم تهویه مطبوع به سرعت در ذوق خریدار می‌زند.
برای خاموش کردن سیستم تهویه مطبوع باید کمترین دور فن را انتخاب کرد. همه این اقدامات تنها برای حذف یک کلید انحصاری روشن/خاموش، نشان دهنده تلاش مبرم ایکو برای کاهش هزینه‌ها در تمامی مراحل تولید است.
آپشن‌ها و امکانات
تارا با ویژگی‌های جدیدی چون سیستم کمکی ترمز، سیستم کمک حرکت در سربالایی، کنترل پایداری و کنترل کشش همراه شده است و همانند شاهین از شرکت سایپا، در برابر رقبای چینی قدرتمند خود در این زمینه در رقابت است. سیستم مولتی مدیا دارای نمایشگر 7.0 اینچی لمسی و تنها چهار بلندگو است.
چراغ‌های جلو مجهز به سیستم روشنایی در روز و تنظیم ارتفاع برقی از داخل اتاق است و با آپشن بدرقه و خوش‌آمدگویی همراه شده است. سیستم تهویه و فرمان خودرو برقی حساس به سرعت است که با نشانگر دمای محیط بیرونی و کلید‌های کنترلی بر روی فرمان تکمیل شده است.
آینه های جانبی خودرو دارای تنظیم برقی است اما صندلی‌های جلو تنها به صورت دستی (در شش جت برای راننده و چهار جهت برای شاگرد) تنظیم می‌شوند. سیستم نشانگر فشار باد تایرها، کروز کنترل، بازکن صندوق عقب از داخل و از روی ریموت، سنسور دنده عقب و راهنمای زمان تعویض دنده از دیگر آپشن‌های ارائه شده در تارا است. اما بیان هم رنگ بودن قاب آینه‌های جانبی با بدنه یا رینگ‌های 15 اینچ فولادی در لیست ویژگی‌های تارا در وبسایت رسمی ایران خودرو، چندان جذاب و دارای اهمیت نیست.
درنتیجه، این تنها نسخه اتوماتیک تارا است که میتواند از دیدگاه رقابت در زمینه امکانات رفاهی با رقبای چینی خود سرشاخ شود. تغییرات بارز در نسخه اتوماتیک تارا به عنوان نسخه لوکس‌تر این خودرو، شامل استفاده از رینگ‌های 16 اینچی آلیاژی اسپرت، چهار کیسه ایمنی هوا سرنشینان جلو (دو عدد جانبی بیشتر از نسخه دستی)، استفاده از روکش چرمی برای فرمان و اهرم دنده در تناسب با صندلی‌ها، دوربین دنده عقب (فقط سنسور دنده عقب در نسخه دستی)، تنظیم برقی صندلی‌های راننده و شاگرد در برخی جهات، سنسور نور و باران (سیستم روشنایی و برف پاک‌کن اتوماتیک)، ورود و استارت بدون کلید، سانروف و زیرآرنجی جلو می‌شود.
مشخصات فنی
تارا با پیشرانه 1.6 لیتری TU5P (مجهز به سیستم زمان بندی متغیر سوپاپ‌های دود/VVT) روانه بازار کشور شد. پیش از آن که از توان نه چندان خیره کننده این پیشرانه قدیمی و تکراری غر بزنیم باید تاکید کنیم که پژو 301 نیز در بازار اروپا با همین پیشرانه روانه بازار شد.
تارا وزن خالص برابر با 1170 کیلوگرم دارد که تقریبا با پژو 206SD برابری می‌کند. در نتیجه استفاده از پیشرانه 113 اسب بخاری 144 نیوتن متری TU5P با گیربکس پنج سرعت دستی یا شش سرعت اتوماتیک، باید خروجی مشابه به عملکرد 206 سدان تیپ 5 و 6 داشته باشد که در عمل نیز دقیقا همینطور است و این در حالی است که در اطلاعات فنی رسمی تارا در سایت ایران خودرو، سیستم تهویه و فرمان تارا از نوع برقی ذکر شده است. این مهم به این معنا است که حداقل فشار سیستم هیدرولیک فرمان خودرو دیگر بر عهده پیشرانه نیست و توان خروجی آن تماما صرف راه‌اندازی جرم خودرو و سرنشینان آن می‌شود.
تارا در نسخه دستی در 12.5 ثانیه و در نسخه اتوماتیک در 13.0 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت دست می‌یابد و مصرف سوخت متوسط 7.0 و 7.3 لیتر در هر 100 کیلومتر (به ترتیب برای نسخه دستی و اتوماتیک) از خود برجای می‌گذارد که واقعا چشمگیر و دارای اهمیت نیست. در نتیجه رفتار دینامیکی خودرو در سربالایی‌ها و مخصوصا در صورت تکمیل ظرفیت سرنشینان خودرو، نباید انتظار چندانی از عملکرد فنی آن در خیابان‌های شمال شهر و مناطق بالاتر از میدان تجریش داشت.
خوشبختانه هماهنگی پیشرانه و گیربکس در هر دو نسخه دستی و اتوماتیک خوب است و پیشرانه خودرو سال‌های زیادی است که در بازار ایران و اروپا آزمایش خود را پس داده و تعمیرات و تامین قطعات آن بسیار ساده است. شتابگیری بهتر نسخه دستی در برابر نسخه اتومات نیز یک موضوع بدیهی است اما نرم بودن سیستم کلاچ در نسخه دستی و تعویض نرم دنده‌ها در نسخه اتوماتیک برای راننده یک مزیت بزرگ به حساب می‌آید.
از آن گذشته، پایداری بهتر تارا در برابر خودروهایی چون خانواده سمند، دنا و پارس که از پلتفرم جدیدتر، وجود سیستم کنترل پایداری و ترمز‌های دیسکی در هر دو محور آن نشات می‌گیرد نیز یکی دیگر از مهم‌ترین ویژگی‌های فنی این خودرو در میان سایر محصولات ایکو است که ما را نسبت به امنیت بهتر ماشین امیدوار می‌کند. البته ناگفته نماند که خود پژو 301 هم در تست تصادف Euro-NCAP عملکرد ایده‌آلی نداشته و حتی با استانداردهای نه‌چندان سخت‌گیرانه سال 2014 نیز نتوانسته بیش از 3 ستاره از 5 ستاره ممکن را بدست آورد. حالا در نسخه ایرانیزه یعنی تارا، آن هم با این ورق‌های بدنه ضعیف‌تر اصلاً بعید نیست که این ستاره‌‌ها کم‌سوتر شده باشند! با این وجود وقتی مشتقات پلتفرم فسیل شده پژو 405 همچنان روی خط تولید هستند میتوانیم بگوئیم تارا حداقل از پیرمردهای اطرافش (نظیر پژو پارس) ایمن‌تر می‌باشد.
سخن نهایی
K132 یا همان تارا، محصولی توسعه یافته بر پلتفرمی نسبتا جدید از خانواده پژو است که از قرارداد منسوخ شده ایکاپ (ایران خودرو-پژو) برای شرکت ایکو به یادگار باقی مانده است. محصولی که به دلیل مواجهه با شرایط بسیار دشوار پسا تحریم، دستخوش دگرگونی‌ها و اقتصادی سازی‌های بسیار شد. در نتیجه تارا امروزی همانند سایپا شاهین، آن چیزی نیست که ایکو از ابتدا در ذهن داشت.
نتیجه نهایی برای مشتریان خودرویی است که پس از ارزان‌سازی‌های متعدد و به منظور نوسازی سبد محصولات شرکت ایکو و برای جایگزینی محصولات قدیمی‌تری چون سمند روانه بازار شده است. در نتیجه با مد نظر داشتن جایگاه استراتژیک تارا برای ایکو، نباید از ارزان‌سازی و نگرش اقتصادی در فرایند تولید تارا متعجب بود.
تهیه و تنظیم: واحد محتوا اتو24