نقد و بررسی کی ام سی (KMC)، J7 ،1403 - 1401

معرفی

KMC J7 

  محصولی متفاوت از سرزمین اژدها  

در گذشته نه چندان دور، انواع شاسی‌بلندها (چه از نوع آفرودی و چه کراس‌اوور تک‌دیفرانسیل شهری) جلوه مثال زدنی در خیابان‌ داشتند و در میان انبوه سدان‌ها و هاچ‌بک‌ها، خوش میدرخشیدند. ولی حالا اوضاع تغییر کرده و آنقدر کراس‌اوور در سایزهای مختلف روانه بازار شده که این بار سدان‌ها هستند که خاص و متفاوت به چشم می‌آیند! بخصوص اگر آن سدان خودرویی با ظاهر منحصر به فرد بنام کی ام سی J7 باشد که شباهتی به دیگر رقبای خود ندارد. این محصول در حقیقت همان سه‌هول A5 پلاس است که در کشور ما تحت برند کی ام سی (کرمان موتور کمپانی) به بازار عرضه می‌گردد. خود سه‌هول هم زیرمجموعه JAC چین به حساب می‌آید که با همکاری فولکس‌واگن آلمان خودروهای برتر کمپانی را روانه بازار می‌کند. مثلاً همین A5 پلاس روی مدل ساده‌تر یعنی جک J7 توسعه یافته و نسبت به نمونه اولیه خشن‌تر، قوی‌تر و مجهزتر شده است. خوشبختانه کرمان‌موتور این محصول را بجای نسخه اولیه انتخاب نموده که هرچند گران‌تر است اما در عوض مزیت‌های بیشتری به ما پیش‌کش خواهد کرد. امروز قصد داریم نگاهی نزدیک‌تر به کی ام سی J7 داشته باشیم تا ببینیم آیا باطنش هم مثل ظاهرش جذابیت دارد یا اینکه همانند برخی دیگر از ماشین‌های چینی "همچون آوای دهل" فقط از دور خوش است؟

طراحی بیرونی KMC J7

کی ام سی J7 طراحی زیبایی دارد و از آن مهمتر اینکه در برابر سایر خودروهای موجود در خیابان خاص و منحصر به فرد جلوه می‌کند. مثلاً همین فرم لیفت‌بک بدنه که از زمان توقف واردات MG 6 دیگر در بازارمان روئیت نشد یکی از نکاتی است که نماینده کرمان‌موتور را از دیگر سدان‌های این رده متمایز نموده. در بخش جلو هم حالت بهم پیوسته چراغ‌ها شبیه هیچ خودرو دیگری (منظور از میان محصولات داخل کشور) نیست. حتی قد و قامت ماشین هم مقداری بلندتر از رقباست و خلاصه اینکه J7 از تمامی زوایا متفاوت به چشم می‌آید. نکته دیگر اینکه مهندسان کمپانی برخلاف طراحان سابق سانگ‌یانگ، برای رسیدن به عنصر خاص بودن، زیبایی را فدا نکرده‌اند و برعکس با دقت به جرئیات، ظاهری شیک و خوش‌ترکیب خلق نموده‌اند. مثلاً در بخش دماغه شاهد خطوط افقی شارپ و جسورانه‌ای هستیم که اجزای اصلی چهره ماشین در امتداد آنها شکل گرفته‌اند. همزمان یک سری خطوط شکسته افقی نیز از بالا به شکل آبشارگونه به پایین ریخته‌اند که ترکیب تمامی اینها با هواکش‌های کنار سپر، گوشه تیز چراغ‌ها و خطوط برجسته کاپوت، خشونت دماغه را به نهایت رسانده. 

طراحی اسپرت J7 در نیم‌رخ نیز امتداد یافته و حضور اِلمان‌هایی نظیر خط شانه برجسته، رینگ‌های 18 اینچی مشکی مات و سقفی که به سبک اصطلاحاً فست‌بک با یک شیب تند به صندوق منتهی شده حس و حال پویایی را در چشم بیننده زنده می‌کنند. ارتفاع نسبتاً زیاد ماشین در کنار کشیدگی بدنه نیز از دیگر نکات جالب توجه در این زاویه هستند که بر ابهت خودرو افزوده‌اند.

 در انتها نیز با چراغ‌های جذاب و باریک بهم پیوسته و یک سپر حجیم مواجه می‌شویم که به شکل تحسین‌برانگیزی با دماغه ماشین هارمونی دارند و یک دیفیوزر نمایشی (منظور از نمایشی اینکه برخلاف خودروهای اسپرت، تاثیر خاصی بر هدایت هوا نخواهد داشت) بهمراه سراگزوزهای دوگانه واقعی این بخش را تکمیل نموده‌اند. 

کابین و امکانات KMC J7

با ورود به داخل کابین با ترکیبی از طراحی مینیمالیستی و قطعات اسپرت روبرو می‌شویم که در مجموع فضای مدرنی را پدید آورده‌اند. کیفیت ساخت هم مناسب است و رویه نرم داشبورد در کنار استفاده از پارچه و چرم در قسمت‌های مختلف کابین حس و حال جالبی به فضا بخشیده. البته در برخی قطعات (بخصوص داخل رودری‌ها) از پلاستیک خشک استفاده شده که کیفیت دلچسبی ندارد اما در اکثر بخش‌ها اوضاع راضی‌کننده است. 

روی داشبورد کلیدهای فیزیکی چندانی دیده نمیشود و اکثر تنظیمات ماشین در نمایشگر 10.4 اینچی مرکزی جای گرفته‌اند که بدلیل کیفیت تاچ قابل قبول و جایگذاری مناسب آپشن‌ها، راننده را گیج و سردرگم نمی‌کند؛ با این حال هنوز هم ممکن است بهنگام رانندگی در سرعت‌های بالاتر جای خالی کلیدهای فیزیکی را احساس کنید زیرا روی مانیتورهای لمسی نمی‌شود فقط با حس لامسه گزینه مورد نظر را یافت و این یعنی مجبوریم هر از گاه چشم از جاده برداریم که خطرات خاص خودش را دارد. البته برای جبران این مسئله یک سری کلید پیانوئی جهت تعیین مود رانندگی یا بخارزدای شیشه و مواردی از این دست در نظر گرفته شده تا بهمراه دکمه‌های روی فرمان مشکل را کمرنگ نمایند اما همچنان ارگونومی به سطح ایده‌آل نرسیده است.

 نشانگرهای کلاستر هم داخل یک نمایشگر 7 اینچی پیش روی راننده هستند که با کیفیت تصویر مناسب اطلاعات مورد نیاز را بصورت دیجیتال در اختیار قرار میدهند؛ فقط ای کاش نشانگرهای طرح آنالوگ هم برای این سدان به نسبت اسپرت در نظر گرفته میشد تا لذت بالارفتن عقربه‌ها را احساس کنیم ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاده و شخصی سازی کلاستر به تغییر رنگ پس زمینه محدود می‌شود. 

ابعاد کشیده ماشین و فاصله محوری مناسب 2770 میلی‌متری فضای جاداری را در داخل کابین مهیا ساخته که برای 4 سرنشین بزرگسال و یک کودک کاملاً کافی خواهد بود و صندوق عقب بزرگ J7 هم خوراک سفرهای خانوادگی به نظر می‌رسد. البته صندلی‌های اسپرت جلو علیرغم دربرگیرندگی مناسب و ظاهر جذابشان مشکلاتی هم دارند. مثلاً اینکه فرم یکپارچه آنها دید نفرات عقبی را مقداری محدود ساخته و عدم امکان تنظیم پشت‌سری هم به نوبه خود یک محدودیت به حساب می‌آید.

 نکته منفی دیگر اینکه تنظیمات قسمت شاگرد به کل دستی است و حتی برای راننده فقط بخش کفی صندلی از سیستم برقی بهره می‌برد! تازه کسری آپشن‌های J7 به همین موارد محدود نمی‌شود بلکه حذف تجهیزاتی نظیر رادارهای مختلف و گرمکن صندلی شاگرد هم ممکن است در ابتدای امر توی ذوق مشتری بزند. با این حال امکانات پرشمار دیگر نظیر: درب صندوق برقی با امکان تنظیم ارتفاع مجهز به سیستم تشخیص مانع، شارژر وایرلس، ترمز پارک برقی بهمراه اتوهلد، دوربین 360 درجه، برف‌پاک‌کن اتوماتیک، کروزکنترل، تهویه مطبوع اتومات با دریچه مجزا برای سرنشینان عقب، سیستم ورود و استارت بدون کلید، آینه‌های جانبی تاشوبرقی، گرمکن صندلی راننده، کول باکس و نورپردازی داخلی با قابلیت تغییر رنگ اینجا حضور دارند که باعث میشوند کمبودهای مورد اشاره را تا حد زیادی به دست فراموشی بسپاریم. 

چراغ‌ها نیز جدا از سیستم روشنایی در روز، سنسور نور (AUTO LIGHT) و بهره‌مندی از فن‌آوری LED، به قابلیت تنظیم ارتفاع، سیستم خوش‌آمدگویی و بدرقه تجهیز شده‌اند و رقص نورشان در ابتدای روشن کردن نیز جالب توجه و یادآور محصولات آئودی است. ضمناً وجود سقف پانورامیک میتواند به عنوان یک برگ برنده در مقابل سایر رقبا عمل کند، چراکه اکثر ماشین‌های چینی این رده از این گزینه برخوردار نیستند.

همچنین گزینه‌هایی از قبیل: 6 عدد کیسه هوا (جلو، جانبی و پرده‌ای)، سیستم کنترل ایستایی در سربالایی HAC، کنترل کشش TCS و پایداری الکترونیکی ESC، سامانه پایش فشار باد تایرها TPMS، ترمز کمکی هیدرولیکی HBA و سیستم کمکی ترمز اضطراری BOS از جان سرنشینان J7 محافظت خواهند کرد تا خیالمان از بسیاری جهات آسوده باشد؛ هرچند تا زمان نگارش این متن (یعنی تابستان 1402) هنوز تست ایمنی معتبری از این خودرو گزارش نشده که بخشی از این آسودگی خاطر را خدشه‌دار میکند.

مشخصات فنی KMC J7

در ابتدا همه چیز مثل همیشه است؛ یعنی باز هم یک خودرو چینی با موتور 1.5 لیتری و باز هم پرخورانی از نوع توربو که با توجه به وزن 1485 کیلوگرمی ماشین چندان امیدوارکننده به نظر نمی‌رسد؛ ولی هرچه جلوتر می‌رویم اوضاع تغییر میکند. مثلاً انجین J7 برخلاف اکثر رقبای 1.5 لیتری حاضر در بازار از سیستم تزریق مستقیم سوخت (GDI) بهره می‌برد و با راندمان بالاتر قدرتی معادل 172 اسب‌بخار (در دور 5500) و گشتاوری برابر با 280 نیوتن‌متر (از دور موتور 1800 الی 3500) ارائه میکند که با اختلاف از امثال آریزو 6 پرو بهتر است. 

وظیفه انتقال قدرت هم برعهده یک گیربکس 6 سرعته دوکلاچه قرار گرفته که در مقایسه با انواع CVT لذت رانندگی بالاتری به راننده هدیه می‌کند و نکته دیگر اینکه برای بهبود هندلینگ ماشین از سیستم تعلیق تمام مستقل (جلو مک‌فرسون، عقب مولتی‌لینک) استفاده شده که باز هم نسبت به نماینده فونیکس برتری دارد. همچنین ترمزهای چهارچرخ دیسکی که در جلو از نوع خنک‌‌شونده هستند بهنگام نیاز اسب‌های زیر کاپوت را مهار خواهند کرد که در ادامه عمکرد تمامی آنها را به صورت عملی بررسی مینمائیم.

تجربه رانندگی با KMC J7

رانندگی با کی ام سی J7 حس و حال خوبی دارد. صندلی‌ها اگرچه مقداری سفت هستند و شاید بهتر بود کفی بلندتری داشته باشند اما در هر صورت بواسطه فرم اسپرت و دربرگیرندگی مناسب، جذایت خاص خود را دارند و در پیچ‌ها نیز به خوبی از بدن انسان محافظت می‌کنند. دید به جلو و طرفین هم کافی است و محدودیت دید پشت سر توسط سنسورهای پارک و دوربین 360 درجه برطرف شده. 

فقط ای کاش رادار نقطه کور هم از روی ماشین حذف نمی‌شد تا در هنگام تغییر لاین راحت‌تر باشیم؛ بخصوص که با خودرو طویلی سر و کار داریم که حتی از برخی کراس‌اوورهای 7 نفره نظیر فیدلیتی و هیوندای سانتافه کشیده‌تر است و اگر بدون در نظر گرفتن این واقعیت رانندگی کنید ممکن است ماشین را به جایی بمالید! البته فرمان برقی و خوش دست J7 کمک می‌کند که قدرت مانور نسبتاً خوبی حتی داخل شهر داشته باشیم. تازه می‌توانیم بسته به مسیر و تم رانندگی مورد نظر، سه حالت STANDARD، COMFORT و یا SPORT را برای فرمان انتخاب کنیم تا عملکردش در ترافیک روان‌تر و در سرعت‌های بالا دقیق‌تر شود.

همچنین سه مود رانندگی ECO، NORMAL و SPORT برای ماشین قابل انتخاب است که روی زمان سبک و سنگین کردن دنده‌ها و واکنش‌های پدال گاز تاثیر دارد. اهرم دنده از نوع جذاب الکترونیکی است و دنده‌های پشت فرمان بهنگام رانندگی در جاده‌ها کارآمد می‌باشند چراکه به کمک آنها میتوانیم بدون برداشتن دست از روی غربیلک، دنده مورد نظر را انتخاب کنیم؛ اما افسوس که جعبه‌دنده حتی در حالت دستی هم رفتار ایده‌آلی ندارد و بنا به دلایل اقتصادی از معکوس‌ دادن در دورهای بالا امتناع می‌کند. نکته‌ای که هرچند در طولانی مدت به کاهش استهلاک منتهی خواهد شد اما با ادعای اسپرت بودن ماشین همخوانی چندانی ندارد. 

در حالت رانندگی عادی هم گیربکس سعی میکند دنده را در سبک‌ترین حالت ممکن نگاه دارد که برای شهر کوهپایه‌ای همچون تهران (که نیمی از مسیرهایش سربالایی و سرآزیری است) مقداری روی اعصاب می‎‌رود و از این رو مجبوریم بیشتر مواقع را در مود رانندگی اسپرت سپری کنیم. لگ توربو در آغاز حرکت مقداری احساس می‌شود که البته برای خودرویی با وزن نسبتاً سنگین و پیشرانه کوچک (که وابستگی شدیدی به پرخوران دارد) طبیعی به نظر می‌رسد؛ ولی خبر خوب این است که به قدر کافی اسب و گشتاور زیر کاپوت داریم تا عملکرد معمولی گیربکس و لگ اولیه توربو را جبران کند و در نتیجه توانستیم در ارتفاع تهران شتاب صفر تا صد را در حوالی 9.5 ثانیه ثبت کنیم که بهتر از امثال بهمن ریسپکت یا آریزو 6 پرو بود.

با این حال خیلی هم هیجان‌زده نشدم چون انتظار داشتم اکنون که پیشرانه به مراتب قوی‌تر در اختیار دارم، دردسرهای نگهداری از گیربکس دوکلاچه را متحمل شده‌ام و مجبورم سوخت بهتری در اختیار سیستم GDI موتور قرار دهم، با اختلاف بیشتری آریزو 6 پرو را شکست دهم اما برتری J7 فقط در درگ‌های شانه به شانه به چشم خواهد آمد و برای رانندگی عادی و سفرهای خانوادگی تفاوت‌ آنقدرها هم شدید نیست. البته همچنان J7 یکی از سریع‌ترین سدان‌های صفرکیلومتر بازار داخل (در این رده قیمتی) به حساب می‌آید و برای جوانان عشق سرعت، همین اندک شتاب برتر هم مزیت بزرگی خواهد بود.

شتاب ثانویه و کشش در سربالایی‌ها نیز عالی است و با J7 حتی با سرنشینان کامل و تهویه روشن مشکلی برای سبقت گیری در سینه‌کش جاده‌ها نخواهید داشت. خوشبختانه حرکات عرضی و الاکلنگی هم به خوبی کنترل شده و هندلینگ ماشین به نسبت انتظاری که از یک سدان خانوادگی می‌رود مناسب است. البته برای دست‌یابی به این پایداری مطلوب، بازی سیستم تعلیق را محدود ساخته‌اند و درنتیجه هر از گاه کوبش‌ ناشی از دست‌اندازهای خشن، در داخل کابین احساس می‌گردد اما اگر از من بپرسید این میزان خشکی ارزش پایداری بهتر ماشین را داشته است.

ترمزها نیز مستحکم و قابل اعتماد نشان میدهند و سیستم‌های کمکی الکترونیکی وظایفشان را به درستی انجام می‌دهند. در خصوص عایق‌بندی نیز میتوان شرایط خودرو را قابل قبول و مشابه سایر رقبای این رده توصیف کرد. یعنی در دورهای پایین سکوت به نسبت خوبی بر فضا جاری است و در دورهای بالا صدای پیشرانه به داخل اتاق نفوذ می‌کند. سیستم صوتی J7 هشت بلندگو دارد که از نظر کیفیت و بلندی صدا، امتیاز متوسطی در حد و حدود سایر محصولات این رده بدست می‌آورد و سیستم تهویه نیز عملکرد مشابهی دارد و در سطح خود سرنشینان را راضی نگاه خواهد داشت.

نتیجه گیری پایانی

اگر کرمان‌موتور همان جک J7 ساده را روانه بازار می‌کرد احتمالاً از نظر قیمتی با چری آریزو 6 پرو برابر یا حتی ارزان‌تر ارزش‌گذاری می‌شد اما در آن صورت ظاهر ماشین به این زیبایی و قدرتش به این سطح نمی‌رسید. ولی حالا فقط با پرداخت اندکی وجه اضافه نسبت به آریزو 6 میتوانید نسخه سه‌هول A5 پلاس با پیشرانه به مراتب قوی‌تر و گیربکس دوکلاچه را داشته باشید که با توانایی‌های حرکتی برتر، به رقبا فخر فروشی می‌کند. بخصوص که ابعاد این ماشین بزرگ‌تر و هندلینگش بهتر از اکثر حریفان است و از این رو برای جوانان عاشق سرعت و حتی خانواده‌های اهل مسافرت گزینه بسیار خوبی به نظر می‌رسد. با این حال در طرف مقابل محصولی مثل فونیکس آریزو 6 پرو هم با خصلت‌های اقتصادی بیشتر نظیر گیربکس CVT، پیشرانه MPI و آپشن‌هایی مثل رادار نقطه کور رقیب شایسته‌ای به حساب می‌آید. ضمن اینکه راندمان پایین‌تر انجین محصول مدیران خودرو، احتمالاً به کاهش استهلاک در طولانی مدت منتهی خواهد شد.

تهیه و تنظیم: واحد محتوا اتو24